01781cam0-2200373---450 99000556844040332120210415135048.0e-ri n-i- m,i- cope (3) 1645 (R)feiIT-NA0105000556844FED01000556844(Aleph)000556844FED0100055684419990604d1645----km-y0itay50------balatITa-----------------bb0-------De anulis antiquis librum singularem: in quo diligenter explicantur eorum nomina multa, primaeua origo, materia multiplex, ... Autor Fortunius Licetus Genuensis ex L. Com. in Archigymnasio Bononiensi philosophus eminens eminentissimo principi Io. Baptistæ cardinali Pallotto dedicatUtiniTypis Nicolai Schiratti1645[8], 250, [2] p.4°Marca (O129) di Evangelista Deuchino sul front.Segn.: a⁴ A-2H⁴ 2I²Italia.Udine19522ita391.722itaLiceti,Fortunio<1577-1657>318133Schiratti,Nicola650ITUNINARICAUNIMARCVisualizza la versione elettronica in SBNWebhttps://books.google.it/books?id=Au_puikSW3YC&printsec=frontcover&hl=it&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false20210412AQ990005568440403321SG 300/B 59ARCH. 13917FLFBCFLFBCDe anulis antiquis librum singularem: in quo diligenter explicantur eorum nomina multa, primaeua origo, materia multiplex, ... Autor Fortunius Licetus Genuensis ex L. Com. in Archigymnasio Bononiensi philosophus eminens eminentissimo principi Io. Baptistæ cardinali Pallotto dedicat1772024UNINA03604 am 2200721 n 450 991049565710332120240227211711.02-84016-392-610.4000/books.pupo.7948(CKB)4100000012012414(FrMaCLE)OB-pupo-7948(oapen)https://directory.doabooks.org/handle/20.500.12854/86556(PPN)257806199(EXLCZ)99410000001201241420210901j|||||||| ||| 0freuu||||||m||||txtrdacontentcrdamediacrrdacarrierArtaud : autour de Suppôts et suppliciations Avec des correspondances inédites /Alain Milon, Ricard RipollNanterre Presses universitaires de Paris Nanterre20211 online resource (242 p.)Hors collection2-84016-126-5 Dans la première édition de Suppôts et Suppliciations en 1978, Paule Thévenin écrit que cette œuvre d’Artaud est « sans doute la plus fulgurante, celle aussi où il s’est le plus exposé ». Elle en souligne par ailleurs la richesse et la complexité dues notamment à la multiplicité des écritures : fragmentaires, épistolaires et enfin vocaliques. Pour Paule Thévenin, cette dernière œuvre incarne finalement « Le Théâtre de la Cruauté » tel qu’Artaud l’a toujours pensé. Près de trente ans plus tard, Évelyne Grossman, rééditant Suppôts et Suppliciations, insiste également sur sa dimension théâtrale : « la dramaturgie d’un cri de douleur et de révolte qu’Artaud met une dernière fois en scène dans ces pages éblouissantes. » Par ailleurs, elle met en exergue la difficulté d’une œuvre qui échappe à toute forme d’unité. Artaud nous fascine et nous terrifie. Peu d’écritures auront été aussi loin dans la subversion de toute Loi. Artaud a fait exploser les limites du langage, comme celles du cri autobiographique. Et si l’on revient parfois sur la folie d’Artaud, force est de constater que nous commençons peut-être seulement à le lire. Dans Suppôts et Suppliciations, Artaud n’a de cesse de tout disloquer, de désarticuler le corps et la langue, le corps de la langue. Il exacerbe l’être, atteste d’une douleur qui n’a jamais repli sur soi, exténuation mais énergie, déchirure de toute représentation.Artaud ArtaudLiterature (General)écriturelangagelittératurecorpsArtaudécriturelangagelittératurecorpsArtaudLiterature (General)écriturelangagelittératurecorpsArtaudCoca Jordi1306812Gouttefangeas Maud1306813Grossman Evelyne612791Haumesser Matthieu790458Milon Alain981169Nofre Tomàs1306814Palau i Fabre Josep1306815Pollin Karl1256680Pons Arnau319706Ripoll Ricard1286248Samacher Jean-Yves1306816Milon Alain981169Ripoll Ricard1286248FR-FrMaCLEBOOK9910495657103321Artaud : autour de Suppôts et suppliciations3028594UNINA