Centraal in deze analyse staat de vraag hoe groot de handelingsruimte of beleidsautonomie van de Nederlandse overheid nog is in het licht van de hoge mate aan regionale en mondiale verwevenheden. Als de politieke en maatschappelijke discussie over de rol die Nederland na 2010 in Afghanistan kan spelen één ding duidelijk maakt, dan is het wel dat het Nederlandse veiligheidsbeleid sterk aan vanzelfsprekendheid heeft ingeboet. De bedreigingen van de nationale veiligheid zijn niet langer eendimensionaal. Immers, de grens tussen binnen- en buitenland vervaagt, niet-statelijke actoren melden zich op het wereldtoneel, de machtsverhouding tussen staten verschuift en dreigingen zijn niet langer alleen militair van aard. De vervaging die aan de basis ligt van huidige bedreigingen vormt, tegelijkertijd, de basis voor het Nederlandse veiligheidsbeleid, dat bestaat uit een mix van militaire en non-militaire middelen, uit een combinatie van hard en soft power, uit samenwerking tussen binnenlandse en buitenlandse actoren, en uit aaneen schakeling van statelijke en niet-statelijke actoren. De serie WRR-webpublicaties omvat studies die in het kader van de werkzaamheden van de WRR tot stand zijn gekomen. De verantwoordelijkheid voor de inhoud en de ingenomen standpunten berust bij de auteurs. |